WAUW
Blijf op de hoogte en volg Martine
25 Juli 2017 | Curaçao, Willemstad
WAUW.
Gewoon WAUW.
Woorden schieten te kort om mijn weekend te beschrijven.
WAUW.
WAUW. WAUW. WAUW.
Had ik al WAUW gezegd?
WAUW.
Voor het eerst in mijn leven ben ik gaan snorkelen. En dan ook niet zomaar ergens de zee inlopen, ding op je kop en gaan. NEE mijn lieve lezers. Bij iets dat ze hier nonchalant ‘tug boat’ noemen. Want, wat is dat dan? JAAAA. Een gezonken sleepbootje ergens ten oosten van het eiland. En ja, wat zit daar dan? Visjes! En HE-LE-HOOP.
Hoestend en proestend kwam ik af en toe eens boven van weer een slok zeewater door m’n strot. Maar dat mocht de pret niet drukken. Want wat was dát fantastisch. “Neem een zakje kruimeltjes mee! Is leuk!” Zeiden ze. Iemand van het groepje (we waren met z’n vijfjes) had het zakje van me over genomen en gooide af en toe eens wat kruimels een stukje verderop. Ze sprongen er gewoon het water voor uit. Of ik het zakje even vast wilde houden terwijl hij een stukje ging zwemmen. Maar wat meneer niet had verteld was dat hij een gaatje in het zakje had gemaakt. Dus wat doet mevrouw met de blonde haren?
JA-HOOR- zakje onderwater houden. Mijn eerste reactie was toch wel een klein beetje paniek. Zonder het in eerste instantie door te hebben zwom ik MIDDENIN een GIGANTISCHE school vissen. Van elk formaat, elke kleur. Zonder te overdrijven- honderden visjes zwommen rondom me heen en schroomde ook vooral niet tegen me aan te zwemmen. Toen mijn hartslag weer teruggekeerd was naar standje ‘normaal’ realiseerde ik me eigenlijk hoe mooi het was. Ik nam een paar kruimels in m’n hand en stak die onderwater uit. Duikbril op m’n kop en genieten maar. Alle kleuren van de regenboog zwom nu gewoon rustig over m’n hand heen en weer. Wát een gewaarwording. Komt ‘ie: WAUW!
En daar stopte het niet. NEE. Na alle activiteit was het tijd voor een drankje; en wat doe je hier zaterdagmiddag als je trek hebt in een drankje? Voor de meeste zal het niet als een verassing komen: naar het strand! En wel naar Zanzibar beachbar, want ja; dan is het happy-hour, en we blijven student natuurlijk. Heel wat drankjes verder -ik ga maar niet zeggen hoeveel, voor de gevoelige lezers onder jullie- een dansje en natuurlijk pizza; want dat hoort er dan wel een beetje bij als je naar zanzi bent, was het tijd om naar huis te gaan. En ook dat was gewoon puur genieten. De sfeer zat er goed in en van mij hadden we het hele eiland tien keer rond mogen rijden. Blèrend met de radio mee, nog even de laatste dansmoves in de strijd gooien en gaan. Eenmaal thuis was de pret nog niet over. Zou je denken van wel, maar ja, het is ten slotte zaterdag; op naar de volgende kroeg. Ik was daar toch eigenlijk wel de eerste pussy die afhaakte. Ik was om 4 uur al wakker- die ene Nederlander dacht dat het wel tof zou zijn mij te appen, ik zeg niet wie. (*uche-ucheBEUN*) Dus mijn lichtjes gingen tegen die tijd toch echt wel uit. Gelukkig was het morgen zondag.
*tromgeroffel*
ZONDAG!
We gaan nog even verder. Met z’n allen de auto weer in en rijden maar! Dit keer naar de andere kant van het eiland, richting westpunt. Iets dat de ‘blauwe kamer’ heet. Eenmaal aangekomen bij ‘Mister goodlife’ was het tijd om te gaan kanoën. (Mister goodlife myass. Mister incredibly Rude was een betere bijnaam geweest) kanoën op open zee is oké. Over BIZAR helder water, langs rotspartijen de zon tegemoet. Als je niet meetelt dat ik dus blijkbaar fantastisch zeeziek word. Het was een goed plan, oprecht. Maar we gaan het zeker geen tweede keer doen. De blauwe kamer overigens is een grot in de rotswand langs het water die alleen bereikbaar is dus met een kano. Er zit een klein gat in het ‘dak’ dat, bij de juiste stand van de zon, een heel mooi schijnsel creëert in de grot.
En waar we toen heen reden, echt, vraag het me niet. Ergens het meest westelijke puntje van het eiland, bij een soort van vuurtoren dat misschien niet eens echt een vuurtoren is. Nobody knows. Maar hoe we er kwamen- al sla je me dood. We hebben in het groepje gelukkig een fantastische gids -Probs Nick!- die het eiland al wat langer kent dan vandaag. Wát een prachtige plek! In the middle of nowhere. Hier ging ons avontuur verder- barbecuetje aan, biertje open, muziekje erbij- en weer volop genieten. Laatste keer dan – WAUW!
Gewoon WAUW.
Woorden schieten te kort om mijn weekend te beschrijven.
WAUW.
WAUW. WAUW. WAUW.
Had ik al WAUW gezegd?
WAUW.
Voor het eerst in mijn leven ben ik gaan snorkelen. En dan ook niet zomaar ergens de zee inlopen, ding op je kop en gaan. NEE mijn lieve lezers. Bij iets dat ze hier nonchalant ‘tug boat’ noemen. Want, wat is dat dan? JAAAA. Een gezonken sleepbootje ergens ten oosten van het eiland. En ja, wat zit daar dan? Visjes! En HE-LE-HOOP.
Hoestend en proestend kwam ik af en toe eens boven van weer een slok zeewater door m’n strot. Maar dat mocht de pret niet drukken. Want wat was dát fantastisch. “Neem een zakje kruimeltjes mee! Is leuk!” Zeiden ze. Iemand van het groepje (we waren met z’n vijfjes) had het zakje van me over genomen en gooide af en toe eens wat kruimels een stukje verderop. Ze sprongen er gewoon het water voor uit. Of ik het zakje even vast wilde houden terwijl hij een stukje ging zwemmen. Maar wat meneer niet had verteld was dat hij een gaatje in het zakje had gemaakt. Dus wat doet mevrouw met de blonde haren?
JA-HOOR- zakje onderwater houden. Mijn eerste reactie was toch wel een klein beetje paniek. Zonder het in eerste instantie door te hebben zwom ik MIDDENIN een GIGANTISCHE school vissen. Van elk formaat, elke kleur. Zonder te overdrijven- honderden visjes zwommen rondom me heen en schroomde ook vooral niet tegen me aan te zwemmen. Toen mijn hartslag weer teruggekeerd was naar standje ‘normaal’ realiseerde ik me eigenlijk hoe mooi het was. Ik nam een paar kruimels in m’n hand en stak die onderwater uit. Duikbril op m’n kop en genieten maar. Alle kleuren van de regenboog zwom nu gewoon rustig over m’n hand heen en weer. Wát een gewaarwording. Komt ‘ie: WAUW!
En daar stopte het niet. NEE. Na alle activiteit was het tijd voor een drankje; en wat doe je hier zaterdagmiddag als je trek hebt in een drankje? Voor de meeste zal het niet als een verassing komen: naar het strand! En wel naar Zanzibar beachbar, want ja; dan is het happy-hour, en we blijven student natuurlijk. Heel wat drankjes verder -ik ga maar niet zeggen hoeveel, voor de gevoelige lezers onder jullie- een dansje en natuurlijk pizza; want dat hoort er dan wel een beetje bij als je naar zanzi bent, was het tijd om naar huis te gaan. En ook dat was gewoon puur genieten. De sfeer zat er goed in en van mij hadden we het hele eiland tien keer rond mogen rijden. Blèrend met de radio mee, nog even de laatste dansmoves in de strijd gooien en gaan. Eenmaal thuis was de pret nog niet over. Zou je denken van wel, maar ja, het is ten slotte zaterdag; op naar de volgende kroeg. Ik was daar toch eigenlijk wel de eerste pussy die afhaakte. Ik was om 4 uur al wakker- die ene Nederlander dacht dat het wel tof zou zijn mij te appen, ik zeg niet wie. (*uche-ucheBEUN*) Dus mijn lichtjes gingen tegen die tijd toch echt wel uit. Gelukkig was het morgen zondag.
*tromgeroffel*
ZONDAG!
We gaan nog even verder. Met z’n allen de auto weer in en rijden maar! Dit keer naar de andere kant van het eiland, richting westpunt. Iets dat de ‘blauwe kamer’ heet. Eenmaal aangekomen bij ‘Mister goodlife’ was het tijd om te gaan kanoën. (Mister goodlife myass. Mister incredibly Rude was een betere bijnaam geweest) kanoën op open zee is oké. Over BIZAR helder water, langs rotspartijen de zon tegemoet. Als je niet meetelt dat ik dus blijkbaar fantastisch zeeziek word. Het was een goed plan, oprecht. Maar we gaan het zeker geen tweede keer doen. De blauwe kamer overigens is een grot in de rotswand langs het water die alleen bereikbaar is dus met een kano. Er zit een klein gat in het ‘dak’ dat, bij de juiste stand van de zon, een heel mooi schijnsel creëert in de grot.
En waar we toen heen reden, echt, vraag het me niet. Ergens het meest westelijke puntje van het eiland, bij een soort van vuurtoren dat misschien niet eens echt een vuurtoren is. Nobody knows. Maar hoe we er kwamen- al sla je me dood. We hebben in het groepje gelukkig een fantastische gids -Probs Nick!- die het eiland al wat langer kent dan vandaag. Wát een prachtige plek! In the middle of nowhere. Hier ging ons avontuur verder- barbecuetje aan, biertje open, muziekje erbij- en weer volop genieten. Laatste keer dan – WAUW!
-
26 Juli 2017 - 17:21
Hennie:
Mooi verslag hoor weer. Ja het is inderdaad genieten op dit eiland. Knap hoor dat snorkelen ik durfde dat toen niet al die vissen onder mijn ben niks voor mij. -
31 Juli 2017 - 12:05
Jet:
Je reisverslagen zijn weer prachtig. We zijn hier allemaal erg jaloers, zeker na een weekje vrij, in de regen. Op de camping is het stoelen droog maken, kussens er in en dan voor een half uurtje buiten zitten. Dat half uurtje is dan ook wel heel lekker maar dan komt er weer een bui aan en kunnen de kussens weer voor een kwartiertje naar binnen. Na een kwartiertje met veel regen schijnt het zonnetje weer en kunnen de stoelen weer gedroogd worden en de kussens naar buiten. Dan is er net tijd voor een kop koffie of een glas wijn voordat we weer naar binnen moeten.
Maki en Michael hebben het wel naar hun zin op de camping en ook thuis gaat het goed tussen die twee.
Geniet ervan Martine.
liefs mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
