the tide is high

Oké, een kléín beetje onder de invloed van alcohol ben ik nu wel. Het is op dit moment precíés 3 uur s' nachts, en ik hoef jullie niet te vertellen dat een feestje op het strand leuk blijft, hoe veel je er ook hebt gehad. Daarnaast wil ik even duidelijk maken dat hel op aarde bestaat. Weleenswaar de mooiste hel die je ooit gezien hebt, maar hij is er. Ik ben weer die geluksvogel die mee mag met een catamaran, naar een onbewoond eiland. "Wat zit je nou weer te zeuren, wijf, jeez". Ik hoor het je denken. Máár wat daar even bij gezegd mag worden -ja, noteren we het even?- is dat de golven zeker drie meter hoog waren en dat alle andere boottripjes gecancelled werden vanwege een te ruige zee. En dat heb ik geweten. Dat tripje met de catamaran duurt gemiddeld 1 uur en drie kwartier. Naar klein Curacao, een onbewoond eiland niet ver van Curacao (verrassing!). Ongeveer 1 uur en dertig minuten van de trip heb ik heerlijk genoten van de horizon, waar ik tussen het zware kotsen door van mocht genieten. Want wát was ik misselijk van die golven..nondejus. Maar wat was het weer héérlijk. Jullie zeggen wel dat ik zo goed schrijf maar de dingen die ik hier mag meemaken en zien... Niet te beschrijven. Ik zal de meeste van jullie toch moeten onderwerprn aan een eindeloze fotosessie waarbij iedereen twee keer nadenkt over zijn of haar huidige bestaan. Helaas voor jullie. En dan nog reflecteert het niet de volledige heerlijkheid waaraan ik wordt onderworpen. En dan hebben we het nog niet eens over de zondag gehad. Man, man, man. Foto's, foto's, foto's. Dít strand.... Je zou toch zeggen dat ik al die stranden inmiddels wel zat zou zijn. MOOI NIET! En dan is dit weekend nog maar net begonnen...